У гады Другой сусветнай вайны, якая працягвалася з 1930-х да 1945 года, японскія ваенныя гвалтоўна забіралі сотні тысяч жанчын у захопленых дзяржавах Азіі і адпраўлялі іх у так званыя "дамы для суцяшэння".

Вайна завяршылася, але гора і ганьба для гэтых жанчын не скончыліся. Японскі ўрад па гэты дзень адмаўляецца ад нацыянальнай адказнасці ў пытанні "жанчын для суцяшэння" і адмаўляе сам факт "прымусу".

Гады ідуць, многія з жанчын, адна за адной, пакінулі гэты свет, адчуваючы страшны душэўны боль і так і не пачуўшы ніводнага слова выбачэнняў у свой адрас. Ісціну немагчыма знішчыць, гісторыю немагчыма адмяніць.

Доўгія гады карэспандэнты агенцтва "Сіньхуа" шукаюць былых "жанчын для суцяшэння", якія жывуць у правінцыі Шаньсі (Паўночны Кітай), знаёмяцца з іх жыццём і фіксуюць іх апавяданні - як гістарычныя сведчанні пра перыяд пакут, якія не могуць быць адданыя забыццю.