Балоты, якія раней стаялі на месцы Лабнора, утварыліся ў ранні перыяд чацвярцічнай эры на аснове вялікай сістэмы яраў, што склаліся ў выніку тэктанічных разломаў паўночна-заходняга і паўночна-ўсходняга напрамкаў. У сярэдні і позні перыяд плейстацэнавай эпохі клімат быў больш цёплы, дажджлівы. Рэкі Тарым, Чээрчэн і расталы снег з навакольных гор ўліваліся ў возера, моцна напаўняючы яго вадой. А навокал пышна расла трава. Паводле гістарычных звестак, у тыя часы возера займала даволі вялікую тэрыторыю. Плошча - прыкладна 20 тысяч кв. км, што ў два разы больш за сучасныя Цінхай, Паянху і Дунцінху разам узятыя. Пазней Цінхай-Тыбецкае плато значна павысілася, туды прыйшоў сухі клімат. Паступова зменшылася колькасць вады, што ўлівалася ў возера. Звузілася і азёрная чаша.