Тыбэтцы называюць мастакоў, якія малююць у стылістыцы танка, "ладжыба" ("майстар, які малюе багоў"). Майстры з пакалення ў пакаленне перадаюць і захоўваюць сакрэты жывапісу. Гэтыя сакрэты выкладзены ў канонах, якія беражліва захоўваюцца. Кожная фігура павінна адпавядаць ім, пры гэтым адрозненне ў адлюстраванні жэстаў Буды не павінны парушаць устаноўленых правіл.

Маляўнічая традыцыя танка дайшла да нашых дзён дзякуючы таму, што яе на працягу стагоддзяў зберагалі мастакі-манахі. Перадача сакрэтаў з пакалення ў пакаленне забяспечвае пераемнасць традыцый і майстэрства. Адначасова такая мадэль спадчыны спрыяе праяве яркіх індывідуальных талентаў. Нягледзячы на тое, што мастак ніколі не ставіць свой подпіс на творы, кожная танка нясе яркі адбітак індывідуальнага таленту аўтара.

Асаблівае зачараванне танка надаюць унікальныя фарбы. Іх атрымліваюць з натуральных кампанентаў, якія знаходзяцца ў зямлі або ў раслінах. Такія фарбы не мяняюць колер на працягу вельмі доўгага часу. Дарэчы, яны вырабляюцца ўручную па складаных тэхналогіях. Варта ўлічваць нават цзрост вытворцы фарбаў - напрыклад, белую і жоўтую фарбу павінны рабіць маладыя мужчыны, сінюю і зялёную - слабыя і марудлівыя.

Ніколі танка не былі настолькі папулярныя, як у наш час. Жанр "новых танка" нясе на сабе адбітак новага часу - на іх з'яўляюцца сучасныя атрыбуты (самалёты, машыны і г.д.), пры іх стварэнні выкарыстоўваюцца дасягненні заходняй школы жывапісу... Зрэшты, шматлікія майстры традыцыйнай танка выступаюць супраць такіх новаўвядзенняў.