У старажытнасці іголкі рабілі з каменя, косці, бамбуку. Затым з'явіліся керамічныя іголкі. Калі навучыліся плавіць метал, сталі вырабляць металічныя іголкі. Для розных кропак на целе чалавека вырабляліся іголкі рознай даўжыні. Былі іголкі для іголкаўколвання, вонкавага масажу, кровапускання, глыбокага пранікнення. Сёння ўсё часцей выкарыстоўваюць метад "гарачага" іголкаўколвання, гэта значыць, на пэўны час уводзяць іголку ў сюевэй, а на верхнюю частку іголкі чапляюць цьмеючую палыновую палачку. Праграванне кропкі і ўздзеянне іголкі адбываецца адначасова.