Гэта расліна вядома ў навуцы як Lycium Barbarum, паўзучы хмызняк сямейства ліснікавых. Яго калючыя гнуткія галінкі звісаюць уніз, дасягаючы 3-8 метраў у даўжыню. Плады – сакавітыя чырвоныя ягады. Расліна лічыцца атрутнай, браць у рукі свежыя ягады нельга – на скуры адразу пачынаецца наймацнейшая акісляльная рэакцыя, і яна становіцца чорнай. Для таго, каб сабраць плады, на зямлю пад кустом рассцілаюць тканіну і стрэсваюць спелыя ягады спецыяльнай палкай. Сушаць іх у цені. Толькі пасля сушкі ягады можна есці. На смак яны – салодка-салёныя, часам кіславатыя. Здаецца, нічога асаблівага... Але годжы папулярныя не з-за смаку – даследаванні кажуць пра ўнікальны склад пладоў гэтай расліны. У іх знойдзена 18 амінакіслот, 21 мінерал (калій, натрый, кальцый, магній, жалеза, медзь, марганец, цынк і іншыя), вітаміны Е, С, В1, В2, В6, каратын, поліцукрыды і вялікая колькасць іншых біялагічна актыўных рэчываў. Сярод іх, напрыклад, германій. Гэты мінерал у камбінацыі з іншымі кампанентамі эфектыўны пры лячэнні анкалагічных захворванняў. Вітаміна С у годжы ў 500 разоў больш, чым у апельсінах і лімонах. Жалеза ў 15 разоў больш, чым у шпінаце. Бэта-каратыну – нашмат больш, чым у моркве. Канцэнтрацыя пратэінаў у годжы вышэй, чым у пчаліным матачным малачку. Лічыцца, што ўжыванне ўсяго адной сталовай лыжкі ягад годжы ў дзень здольна забяспечыць чалавека ўсімі неабходнымі вітамінамі.